Czy wypalenie zawodowe to problem pracodawcy?

Pracodawca jest zobowiązany zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy. Musi więc także zadbać o dobrostan kadr. Przez swoją bierność może utracić najcenniejszych pracowników.

Wypalenie zawodowe dotyka coraz większej liczby pracowników. Dyskusja na temat odpowiedzialności pracodawców za zapobieganie wypaleniu zawodowemu i łagodzeniu jego skutków nie ustaje. Czy przeciwdziałanie wypaleniu to kwestia dobrej woli pracodawcy, czy też może jego prawny obowiązek?

Pierwszym krokiem do zrozumienia zjawiska jest ustalenie, co się za nim kryje. Czym więc jest wypalenie zawodowe? To stan wynikający z przewlekłego stresu w miejscu pracy, który nie został skutecznie opanowany. Daje o sobie znać w sferze psychicznej, fizycznej i emocjonalnej. Rozróżnienie tych elementów pozwala nam rozpoznawać ich symptomy. Wśród nich możemy wymienić np.:

∑ cyniczne, lekceważące lub negatywne podejście do pracy, izolowanie się od zespołu, spadek produktywności (wyczerpanie psychiczne);

∑ przewlekłe zmęczenie, osłabienie, częstsze infekcje, bóle głowy, bóle pleców, zaburzenia snu (wyczerpanie fizyczne);

∑ smutek, rezygnacja, zniechęcenie, poczucie pustki (wyczerpanie emocjonalne).

Wypalenie zawodowe nie jest chorobą, a jedynie objawem. Wprawdzie wypalenie zawodowe zostało wpisane do Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób WHO (ICD-11) w czerwcu 2019 r. z mocą obowiązującą od 1 stycznia 2022 r., ale WHO nie zakwalifikowała wypalenia zawodowego jako jednostki chorobowej ani stanu medycznego. Wpisała je do rozdziału 24. pt....